നിലവിൽ, രാജ്യത്തുടനീളം ഏകദേശം 3,159 ഡംപ്‌സൈറ്റുകൾ 160 ദശലക്ഷം ടൺ പൈതൃക മാലിന്യങ്ങൾ ഉൾക്കൊള്ളുന്നു, ഏകദേശം 15,000 ഹെക്ടർ ഭൂമി - 14,700 ഫുട്ബോൾ ഗ്രൗണ്ടുകൾക്ക് തുല്യമാണ്. (ചിത്രം പെക്സൽസ് വഴി മുംതഹിന താനി)
ഞങ്ങൾ പ്രതിദിനം ഏകദേശം 160,000 ടൺ മാലിന്യം ഉത്പാദിപ്പിക്കുന്നുണ്ട്, അതിൽ 50 ശതമാനവും ഒന്നുകിൽ നിലം നികത്തപ്പെടുകയോ ശ്രദ്ധിക്കപ്പെടാതെയും ശേഖരിക്കപ്പെടാതെയും തിരിച്ചറിയപ്പെടാതെയും കിടക്കുന്നു. 2031 ഓടെ, മുനിസിപ്പൽ ഖരമാലിന്യം (MSW) 165 ദശലക്ഷം ടണ്ണിൽ എത്തുമെന്നും 2050 ഓടെ 436 ദശലക്ഷം ടണ്ണായി ഉയരുമെന്നും പ്രവചിക്കപ്പെടുന്നു.
ചികിത്സയില്ലാതെ MSW വലിച്ചെറിയുന്നത് തുടരുകയാണെങ്കിൽ, സ്വതന്ത്ര ഇന്ത്യയ്ക്ക് 100 വയസ്സ് തികയുമ്പോൾ, അതിന് പ്രതിദിനം 3,40,000 ക്യുബിക് മീറ്റർ ലാൻഡ്ഫിൽ സ്പേസ് ആവശ്യമായി വരും (പ്രതിവർഷം 1,240 ഹെക്ടർ). ഗവൺമെന്റ് പ്രതീക്ഷിക്കുന്ന മാലിന്യ ഉൽപ്പാദനം കണക്കിലെടുക്കുമ്പോൾ, 20 വർഷത്തേക്ക് (10 മീറ്റർ ഉയരമുള്ള മാലിന്യ കൂമ്പാരം കണക്കിലെടുത്ത്) ലാൻഡ്ഫിൽ സ്ഥാപിക്കുന്നതിന് ഭൂമിയുടെ ആവശ്യം 66,000 ഹെക്ടർ വിലയേറിയ ഭൂമിയായിരിക്കും, അത് ഇന്ത്യയ്ക്ക് പാഴാക്കാൻ താങ്ങാൻ കഴിയില്ല.
ഇന്ത്യയുടെ ജനസംഖ്യ 2047-ഓടെ 1.6 ബില്യണിലേക്കും 2050-ഓടെ 1.67 ബില്യണിലേക്കും വളരുമെന്ന് പ്രതീക്ഷിക്കുന്നു. ഇത് മാലിന്യ ഉൽപാദനത്തെ നേരിട്ട് ബാധിക്കും. അപ്പോൾ, നമുക്ക് എങ്ങനെ MSW കുറയ്ക്കാനും മാലിന്യങ്ങളുടെ ഭാരം കുറയ്ക്കാനും കഴിയും? ഇന്ത്യയിലെ മാലിന്യ സംസ്‌കരണ സാഹചര്യം ഇപ്പോൾ മുതൽ 2047 വരെ ഗണ്യമായി മാറുമെന്ന് പ്രതീക്ഷിക്കുന്നു, മാലിന്യ ഉൽപാദനത്തിന്റെയും നിർമാർജനത്തിന്റെയും വെല്ലുവിളികളെ അഭിമുഖീകരിക്കുന്നതിന് കൂടുതൽ ഉൾക്കൊള്ളുന്ന സമീപനവും നൂതനമായ പരിഹാരങ്ങളും ആവശ്യമാണ്.
